ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΗΧΟΣ

Anamniseiw

This is the HTML version of Anamniseiw Page 1
To view this content in Flash, you must have version 8 or greater and Javascript must be enabled. To download the last Flash player click here

FlippingBook page flip extension for Joomla.

Θανάσης Παπαοικονόμου

Εισαγωγή

Ήταν τότε, που μετρούσαμε τούς γλάρους,

τα κύματα, τα κογχύλια στην ακρογιαλιά.

Κι ήμασταν παιδιά,

ανέμελα, ρομαντικά, ανυπόφορα.

Και είναι τώρα, που στο μυαλό μας γυρνούν πολλές φορές τα αξέχαστα κι ανέμελα παιδικά εκείνα χρόνια, που τόσο έντονα τα ζήσαμε και σημάδεψαν για πάντα την ζωή μας.

Κάθε σοκάκι, κάθε πλατεία, κάθε βουνό και ξωκλήσι και κάθε μέτρο αυτής της γης του χωριού μας, έχει για μας φυλαγμένες, από τα χρόνια εκείνα χιλιάδες ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ…

Ο χωροφύλακας

Θαρρώ πως ήταν καλοκαίρι του 1953 ή ίσως 1954. Στο κάτω πλατάνι του χωριού, έτσι λέγαμε τότε την κάτω πλατεία του χωριού, γιατί στο κέντρο της δέσποζε ένα τεράστιο γέρικο πλατάνι, ένα τσούρμο από πιτσιρικάδες, ξυπόλυτοι, με το μαύρο μακό σώβρακο να καλύπτει ως τα γόνατα τα κοκαλιάρικα ποδαράκια, με το άσπρο μακό κι αμάνικο φανελάκι, μαυριδεροί σαν γυφτάκια από τον καλοκαιριάτικο ήλιο, χωρισμένοι σε δυο ομάδες, κλωτσούσαμε μια μισοξεφούσκωτη λαστιχένια μπάλα. Αυτό γινόταν καθημερινά σχεδόν, σε διάφορα μέρη του χωριού. Τα γήπεδά μας. Το στενό του Μπαμπάλα, όπου είχα και κάποια δικαιώματα, λόγω της γειτνίασης με το σπίτι της γιαγιάς μου, ήταν το πιο πολυχρησιμοποιημένο γήπεδο της ομάδας μας. Εκεί, πολλές φορές πεταγόταν έξω ο πατέρας του Βαγγέλη του Μπαμπάλα και μας έπαιρνε στο κυνήγι φωνάζοντας :

-Φιβγάτι απου δω ρε. Τι ‘ν ιδώ, γήπεδους είνι;

Η ζωή στο χωριό

Η δουλειά στα καπνά ήταν πολύ δύσκολη, ή καλύτερα θα έλεγα πολύ κουραστική. Τα μέσα που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν. Όσο για μηχανήματα, τρακτέρ, σπαρτικές μηχανές ή ραπτικές του καπνού μηχανές, ούτε που φανταζόμασταν ότι μπορεί να υπάρξουν. Άλλωστε, αφού δεν είχαμε και ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό. Η δουλειά λοιπόν του καπνού άρχιζε από τότε που γίνονταν τα φυτώρια ή "χασλαμάδες" όπως τα λέγαμε. Το καθημερινό σχεδόν πότισμα ήταν απαραίτητο και φυσικά νερό δεν υπήρχε στο χωράφι που σπέρνονταν οι χασλαμάδες.

Τα τσίπουρα

Οκτώβριος. Τα καπνά μαζεύτηκαν, κι η δουλειά για τα παιδιά τέλειωσε. Οι μεγάλοι είχαν ακόμη πολύ δουλειά μπροστά τους. Να καθαρίσουν τα καπνά φύλλο-φύλλο. Να τα πασταλιάσουν ή να τα δεματοποιήσουν και να τα αποθηκεύσουν σε κάποιο μέρος του σπιτιού, μέχρι που να έρθει η ώρα να περάσουν οι εξπέρ[1] των εταιριών, να τα ελέγξουν, να σημειώσουν και να τα βαθμολογήσουν, κατατάσσοντας τα μαξούλια σε κατηγορίες. Α΄, Β΄, Γ και αζήτητα. Κατηγορίες που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο για την τιμή που θα έπιανε το μαξούλι τις μέρες που θα άνοιγαν οι αγορές. Γιατί αλλιώς διαπραγματεύονταν αυτός που είχε Α΄ κατηγορίας καπνό και ήταν περιζήτητος κι αλλιώς αυτός που ήταν στα αζήτητα. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι, δεν κάνω λάθος όταν λεω "τα καπνά". Για μάς ο καπνός ήταν πάντα ουσιαστικό ουδέτερο. Ήταν δηλαδή "το καπνό" κι όχι "ο καπνός".

Τα παιχνίδια

Τα σχολεία άνοιξαν και τα παιδιά συμμαζεύτηκαν στα σπίτια για διάβασμα. Ωστόσο πάντα βρίσκαμε κάποιο χρόνο για παιχνίδι. Τα παιχνίδια που θυμάμαι ότι παίζαμε τέτοια εποχή, εκτός από κείνα που παίζαμε στο σχολείο ήταν κυρίως, το "Παίρνω σκλάβο κι έρχομαι", το "Κλέφτες κι αντάρτες" και ο "πετροπόλεμος". Όλα δηλαδή τα παιχνίδια μας ήταν επηρεασμένα από το πολεμικό κλίμα της εποχής, που είχε προηγηθεί.

Το "παίρνω σκλάβο κι έρχομαι" το παίζαμε συνήθως μπροστά από την εκκλησία, στον δρόμο που οδηγούσε προς τα πεύκα. Εκεί χωριζόμασταν σε δύο ομάδες. Η μία κάθονταν κάτω-κάτω κοντά στην πόρτα της εκκλησίας, κι η άλλη σαράντα μέτρα περίπου πιο πάνω προς το βουνό. Στην μέση γίνονταν μια γραμμή που έπαιζε τον ρόλο του συνόρου.Ήμασταν δηλαδή δυό ξεχωριστές επικράτειες.Όποιος τολμούσε να περάσει το σύνορο, συλλαμβάνονταν από την αντίπαλη ομάδα, και

Η "Μάνα"

Το χειμώνα, κλεινόμασταν από νωρίς στα σπίτια, μαζευόμασταν γύρω από την "γωνιά", έτσι λέγαμε το χώρο γύρω απ το τζάκι, κι εκεί ζεσταινόμασταν, ενόσω η κατσαρόλα σιγόβραζε πάνω στην πυροστιά το φαγητό. Συχνά, όταν είχαμε την τύχη να κατέβουν στο χωριό οι Ραβνιώτες καστανάδες, ρίχναμε στην χόβολη λίγα κάστανα να ψηθούν, ενώ ακούγαμε διάφορες ιστορίες από τους μεγάλους οι οποίοι συνήθως έστριβαν το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και συνεχώς κάπνιζαν.

Η φούσκα

Τον Δεκέμβριο, όταν έκλειναν τα σχολεία για τις γιορτές, σφάζονταν στα σπίτια και τα γουρούνια. Ήταν συνήθεια τα χρόνια εκείνα, κάθε οικογένεια να θρέφει και να μεγαλώνει ένα γουρουνάκι, το οποίο θα έσφαζε τις παραμονές των Χριστουγέννων. Τα γουρούνια ταίζονταν όλη την χρονιά με τα αποφάγια της οικογένειας, αλλά και με γιαρμά και με χόρτα, λάπατα, τσουκνάδες και άλλα, που μαζεύαμε από τα χωράφια της βάλτας. Όταν τα αγόραζαν από το παζάρι από το Ζαγκλιβέρι δεν πρέπει να ζύγιζαν πάνω από 4-5 κιλά κι όταν έρχονταν τα Χριστούγεννα, συνήθως ζύγιζαν γύρω στα 100 έως και 140 κιλά. Θηρία ολόκληρα δηλαδή. Από το κρέας του γουρουνιού γίνονταν τα λουκάνικα, που θυμάμαι τα κρεμάγαμε σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο μέχρι να στεγνώσουν για να καταναλωθούν. Οι μεγάλοι μας έλεγαν ότι έπρεπε πρώτα να τα φωτίσει ο παπάς τα Φώτα και μετά θα είχαμε το δικαίωμα να τα φάμε. Το δωμάτιο με τα λουκάνικα θυμάμαι πως ήταν πάντα κλειδωμένο, για να μην μπουκάρουν οι "καρκαντζαλοί" και μας τα πάρουν. Και δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που πειστικότατα μας έλεγαν, πως είχαν δει καρκαντζάλους να τρέχουν έχοντας στα χέρια τους λουκάνικα. Η αλήθεια είναι ότι τα κλείδωναν γιατί γίνονταν κλοπές.

Ο Παρταλάς

Με την φούσκα λοιπόν πρωτοπαίξαμε μπάλα. Με την γκαζόλαμπα διαβάζαμε και από μικρά παιδιά ήμασταν στον αγώνα για την ζωή. Όταν η δουλειά περίσσευε, δεν γινόταν αλλιώς, δούλευαν και τα νήπια ακόμη. Ο πατέρας μας δεν είχε καθόλου έννοια, να μας γράψει σε φροντιστήρια Αγγλικών, Γαλλικών, Γερμανικών, ούτε και σε ιδιωτικά γυμναστήρια για να διατηρήσουμε την φόρμα μας. Υπολογιστές δεν υπήρχαν ακόμη αλλά κι αν υπήρχαν είμαι σίγουρος πως δεν θα τους βλέπαμε. Δεν μας έστειλαν σε ιδιωτικά σχολεία για να μάθουμε καλύτερα τα γράμματα. Αστεία πράγματα. Η δικιά τους θεωρία ήταν ότι, αν τα παιδιά του χωριού συμμετείχαν στις δουλειές της οικογένειας, από μόνα τους θα καταλάβαιναν, πόσο σκληρή ήταν η αγροτική ζωή και θα αναγκάζονταν να διαβάσουν για να ξεφύγουν απ αυτή. Και φαίνεται πως η θεωρία τους ήταν σωστή. Πολλά παιδιά σπούδασαν, τέλειωσαν το Γυμνάσιο και έφυγαν από το χωριό για να ζήσουν καλύτερα στην πόλη.

Το σχολείο

Το 1955 είναι η πρώτη χρονιά, που θυμάμαι τον εαυτό μου στο σχολείο. Το σχολείο τότε ήταν κανονικό σχολείο με πολλά παιδιά. Ήταν τριθέσιο και οι αίθουσες ήταν πάντα φίσκα από παιδιά. Οι δάσκαλοί μας θυμάμαι ήταν ο Ναπολέων ο Παπασταύρου, η Αγγελική Μωραϊτου και η Ιωάννα Απαλλοδήμα, που αργότερα παντρεύτηκε τον χωριανό μας τον Βασίλη τον Ζωγράφο, φοιτητή της Ιατρικής τότε. Μετέπειτα στα παιδιά δίδαξαν και οι πολύ καλοί και αγαπητοί δάσκαλοί μας Βασίλης Ηλιάδης και Σοφοκλής Μωραϊτης και Κώστας Γκατζιώλης.

Σε κάθε αίθουσα γίνονταν μαθήματα από τους δασκάλους σε παιδιά δύο τάξεων. Η πρώτη μαζί με την δευτέρα, η τρίτη με την τετάρτη και η πέμπτη με την έκτη. Έτσι τα μικρότερα παιδιά παρακολουθούσαν και τα μαθήματα της μεγαλύτερης τάξης και τα μεγαλύτερα είχαν την ευκαιρία να κάνουν επανάληψη στα μαθήματα της προηγούμενης τάξης.

Οι "κουκλουτιαροί"

Η επόμενη γιορτή μετά τα Χριστούγεννα, που περιμέναμε για να διακόψουν για λίγο τα σχολεία ήταν οι αποκριές. Η γιορτή του γλεντιού, της νηστείας και του καρναβαλιού. Μια δυο βδομάδες πριν την Τυρινή χορταίναμε στα σπίτια μας τον χαλβά. Χαλβάς σκέτος, χαλβάς με σοκολάτα, χαλβάς ξερός κι ότι είδους χαλβά ήθελες. Θυμάμαι ότι τα βράδια, όταν δεν ντυνόμασταν καρναβάλια καθόμασταν στο τραπέζι, που τρώγαμε και με τον μπαμπά μας παίζαμε "χάσκαρ(η)". Ο πατέρας έδενε μ ένα σχοινί, ένα κομμάτι ξερό σαν πέτρα χαλβά, και κουνώντας τον με το σχοινί μπρος πίσω τον περνούσε μπροστά από όλα τα παιδικά στόματα. Ο καθένας προσπαθούσε να προλάβει να αρπάξει με τα δόντια το κομμάτι του χαλβά. Αν το κατάφερνε, έπαιρνε το κομμάτι για δικό του, αν όχι δοκίμαζε ο επόμενος. Αυτός ήταν ο"χάσκαρ(η)ς". Προφανώς το όνομα του παιχνιδιού είχε σχέση με τα πολλά παιδικά στόματα που έχασκαν ανοιχτά, περιμένοντας να δοκιμάσουν να χάψουν τον χαλβά.

Πώληση καπνού

Μέσα στο χειμώνα, αλλά πολλές φορές κι αργότερα, τον Μάρτιο ή και Απρίλιο καμιά φορά, γίνονταν η πώληση των καπνών. Όλο τον χειμώνα, γίνονταν σχεδόν ένας ακήρυκτος πόλεμος νεύρων ανάμεσα στους εμπόρους, που ήθελαν να αγοράσουν τα καπνά όσο-όσο και στους καπνοπαραγωγούς που αντιστέκονταν, θέλοντας πάντα κάποια καλύτερη τιμή. Ήταν ένας πόλεμος ψυχρός. Πόλεμος φημών για να επηρεαστούν οι ασθενέστεροι οικονομικά και να ενδώσουν στις απαιτήσεις των εμπόρων. Οι φήμες κυκλοφορούσαν κάθε τόσο από στόμα σε στόμα. Η Γερακαρού και τα Λαγκαδίκια έσπασαν κι όσοι δεν πρόλαβαν να πουλήσουν νωρίς, τσαλαπατήθηκαν μετά από τους εμπόρους. Οι πληροφορίες αυτές συνήθως αφορούσαν χωριά ελαφρώς απομεμακρυσμένα και που να μην έχουν επαφή με το χωριό, ώστε να μην μπορούν οι αγρότες να μάθουν την αλήθεια. Αυτό το ''όσοι δεν πρόλαβαν, τσαλαπατήθηκαν'', ήταν μαχαιριά συνήθως στην συνοχή των καπνοπαραγωγών.

Άνοιξη - Πάσχα

Όταν τέλειωνε ο Φεβρουάριος θεωρούσαμε, πως ο χειμώνας είχε πλέον τελειώσει. Ας υπήρχε η παροιμία, "Μάρτης γδάρτης και παλουκοκαύτης". Εμείς την πρώτη Μαρτίου φορούσαμε πρωί-πρωί τον "Μάρτη". Ήταν μια παλιά συνήθεια, που διατηρήθηκε μέχρι τα χρόνια μας. Η μάνα ετοίμαζε ένα κορδονάκι από κλωστές διαφόρων χρωμάτων για το κάθε παιδί και το πρωί της 1^ης του Μάρτη τους το φορούσε. Αυτό σήμαινε ότι το καλοκαίρι ήταν κοντά και η κλωστή θα μας βοηθούσε να μη μας μαυρίσει ο ήλιος. Το μαύρισμα τότε δεν ήταν της μόδας όπως τώρα και η νεολαία το απέφευγε. Από την μέρα, που φορούσαμε τον "Μάρτη", αυτοδίκαια θυμάμαι μπορούσαμε να φοράμε και τα κοντομάνικα πουκάμισα, λες και είχαμε κάνει σύμβαση με τον Μάρτιο, ότι θα μας έκανε καλό καιρό.

Ο θέρος

Όταν τελείωναν οι γιορτές του Πάσχα, δεν ξέρω αν στενοχωριόμασταν περισσότερο εμείς τα παιδιά, που θα άρχιζαν τα σχολεία ή οι μεγάλοι που θα άρχιζαν πλέον οι καλοκαιρινές δουλειές του καπνού και του θέρου. Για τις δυσκολίες του καπνού τα βάσανα και τα ξενύχτια τα είπαμε. Δεν θα ξεχάσω όμως, πως μόλις πατούσαμε τα δώδεκα χρόνια κατά μέσο όρο, μας θεωρούσαν ήδη έτοιμους εργάτες για τις αγροτικές δουλειές. Κουβαλούσαμε το νερό για να ποτιστούν οι χασλαμάδες, ξεβοτανίζαμε, σκαλίζαμε τα καπνά, συμμετείχαμε πλήρως στο μάζεμα, μπούρλιασμα και όλες τις υπόλοιπες δουλειές του καπνού, όπως να απλώσουμε τα πρωινά τις λιάστρες ή να τις μαζέψουμε το βραδάκι κι όταν ο καιρός το πήγαινε για βροχή. Θυμάμαι πώς τρέχαμε, απ όπου κι αν βρισκόμασταν να προλάβουμε να βοηθήσουμε να μαζευτούν οι λιάστρες, με το που παίρναμε χαμπάρι ότι υπήρχε κίνδυνος βροχής. Θυμάμαι την γειτόνισσά μας την θεια Κατερίνη την Πλιάκενα που μια φορά έκανε μια πρόβλεψη ότι θα βρέξει:

Ο τσομπανάκος

Το καλοκαίρι, που τέλειωσα την πέμπτη τάξη του σχολείου, με περίμενε μια οδυνηρή έκπληξη. Ο βαθμός μου στο ενδεικτικό δεν θεωρήθηκε ικανοποιητικός από τον πατέρα μου και αποφάσισε να με τιμωρήσει. Μου είπε λοιπόν ότι αφού τα γράμματα δεν με ενδιέφεραν, είχε μια άλλη δουλειά για μένα. Θα γινόμουνα τσοπάνος. Απελπίστηκα! Τι μπορούσα να κάνω όμως; Την άλλη μέρα το πρωί, με ξύπνησε αρκετά νωρίς και μου παρέδωσε έναν τρουβά με τα φαγητά για την μέρα μου και μου είπε:

-Οι γελάδις είνι στου αχούρ πίσου. Πάρτις κι σιακάτ να τς βόσκς.

Η βάλτα

Το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης που περιλαμβάνεται ανάμεσα στο δρόμο από Αδάμ προς Καλαμωτού και από Αδάμ προς την τοποθεσία "Μπράβας" και μέχρι τον "Βαζμούρα", ποτάμι, που κατέβαζε τα νερά των βουνών των Δουμπιών και της Γαλάτιστας, ήταν καλυμμένο τα παλιά χρόνια από τα νερά ενός τεράστιου έλους. Αυτή ήταν η "Βάλτα" του Αδάμ. Τα όριά της σε άλλα σημεία έβγαιναν πιο έξω κι αλλού τραβιόντουσαν προς το εσωτερικό της. Τα νερά της προέρχονταν από τις βροχές κι από τα διάφορα ποταμάκια που κατέβαζαν τα νερά από τα βουνά της γύρω περιοχής.

Σινεμά

Κάπου-κάπου, από μια εποχή και μετά, είχαμε θυμάμαι την τύχη να βλέπουμε στο χωριό και σινεμά. Στην αρχή έρχονταν κάποια κρατικά συνεργεία από κάποια γεωργική υπηρεσία και πρόβαλε κάποιες ταινίες, που είχαν σχέση με καλλιέργειες. Φαίνεται πως θα ήταν κάποια κρατικά προγράμματα, που είχαν σκοπό, να ενημερώσουν τους αγρότες για κάποιους νέους τρόπους καλλιέργειας. Από το πρωί έβγαιναν σε διάφορα σημεία του χωριού πινακίδες, που ενημέρωναν για την έλευση του συνεργείου. Στις πινακίδες αναγράφονταν και το έργο που θα παιζόταν μαζί με την εκπαιδευτική ταινία. "Οι ουρανοί είναι δικοί μας", με την Αντιγόνη Βαλάκου και τον Αλέκο Αλεξανδράκη στα νιάτα τους. Θα το είδαμε πάνω από δέκα φορές το ίδιο έργο. Φυσικά ούτε ρεύμα ηλεκτρικό, ούτε και αίθουσα κατάλληλη υπήρχε.

Πρωτομαγιά

Η άνοιξη είχε μπει με καλπασμό. Τα δένδρα είχαν ανθίσει κι ήταν πλέον όλα καταπράσινα. Ο κάμπος, ένας κάμπος με αρκετή υγρασία, λόγω της προϋπάρξεως στο χώρο βάλτου, ήταν σκεπασμένος από ένα πανέμορφο πραγματικά χαλί, από άσπρα, κόκκινα, μπλε και κίτρινα λουλούδια, που μοσχοβολούσε κυριολεκτικά. Είχαμε ήδη πετάξει από καιρό τα χονδρά χειμωνιάτικα ρούχα και κυκλοφορούσαμε καθημερινά σχεδόν με τα κοντομάνικα.

Τα "μουστουλούκια"

Τα "μουστουλούκια" είναι μια λέξη εντελώς άγνωστη σήμερα στα παιδιά του χωριού. Δεν ξέρω την προέλευσή της, μα ξέρω τι σήμαινε. Όταν μαθαίναμε κάποια ευχάριστη είδηση, που αφορούσε κάποια οικογένεια στο χωριό, π.χ. γύρισε ο γιος με άδεια ή απολυτήριο από το στρατό, ο πρώτος, που τον έβλεπε έτρεχε με τα κόσια[1], να μεταφέρει την είδηση στην οικογένειά του. Να τους το πει πρώτος, γιατί έτσι θα ανταμείβονταν, με χαρτζιλίκι. Θα έπαιρνε τα "μουστουλούκια", όπως λέγαμε. "Μουστουλούκια" έπαιρνε κι όποιος έφερνε πρώτος σε ένα σπίτι το νέο της γέννησης κάποιου παιδιού, καθώς κι εκείνος που πρώτος έφερνε στο σπίτι το όνομα ενός παιδιού, που βαφτίζονταν στην εκκλησία.

Ο γάμος

Σημαντικό γεγονός για μια οικογένεια να βαφτίζει ένα μωρό. Μα ακόμα πιο σημαντικό γεγονός ο γάμος κάποιου παιδιού της οικογένειας. Γι αυτό φυσικά στους γάμους γίνονταν τα μεγαλύτερα γλέντια. Κι ακόμα περισσότερο όταν επρόκειτο για μοναχοπαίδια.

Όταν ορίζονταν πλέον η ημερομηνία, άρχιζαν και οι προετοιμασίες. Αγγελίες σε εφημερίδες δεν γίνονταν τότε. Προσκλητήρια δεν τυπώνονταν. Όλη την τελευταία εβδομάδα πριν τον γάμο, μέχρι και το απόγευμα του Σαββάτου, της παραμονής δηλαδή του γάμου, κάποια παιδιά από το σόι της νύφης γύριζαν το "κουρντίρ" της νύφης, ενώ άλλα παιδιά από το σόι του γαμπρού, γύριζαν το "κουρντίρ" του γαμπρού. Το κάθε γκρουπ δηλαδή, κρατούσε ένα μικρό πήλινο σταμνάκι με μια μικρή προεξοχή μπροστά, σαν αυτήν που έχουν τα ποτιστήρια και γυρνούσαν στο χωριό από σπίτι σε σπίτι.

Ο Τσέκος

Ένας αδαμιώτης, που επί χρόνια πολλά διασκέδασε με τα λεγόμενά του και τα καμώματά του, που με αυτά δημιούργησε έναν δικό του, έναν ξεχωριστό τύπο, ήταν ο "Τσέκος". Αυτό ήταν το παρατσούκλι του και λίγοι γνωρίζουν, πως το πραγματικό του όνομα ήταν Άγγελος Ανδριανούδης. Φτωχός, πάμφτωχος θα έλεγα από τα παιδικά του χρόνια, αλλά πολύ ζωηρός και νταής. Ενάμισι μέτρο άνθρωπος μα καπετάνιος. Μικρός, ορφανός όπως ήταν, τον είχε συμμαζέψει ο παππούς μου ο Γιώργης και δούλευε για κείνον σαν παραγιός. Δούλευε στα χωράφια, έβοσκε τα πρόβατα της οικογένειας και έκανε ότι άλλο του έλεγαν, γι αυτό κι όταν ακόμα μεγάλωσε και έκανε οικογένεια, δεν παρέλειπε συχνά πυκνά να μας επισκέπτεται. Εμείς τότε ήμασταν μικρά παιδιά. Ξαφνικά, και κυρίως νυχτερινές ώρες, άνοιγε η πόρτα κι έμπαινε μέσα, απρόσκλητος επισκέπτης, σαν να ήταν του σπιτιού.

Το Γυμνάσιο

Το καλοκαίρι του 1958, που τελείωσα το σχολείο, δεν βόσκησα γελάδες. Για ένα–δύο μήνες θυμάμαι, έρχονταν στο σπίτι μας ο καλός δάσκαλος Βασίλης Ηλιάδης κι εκεί πάνω στο ανώι μας, μας έκανε μαθήματα, προετοιμάζοντάς μας για τις εισαγωγικές εξετάσεις του Γυμνασίου. Για να μπεις στο γυμνάσιο τότε, που δεν ήταν υποχρεωτικό, έπρεπε να δώσεις εξετάσεις και να κριθείς ικανός. Γι αυτό το σκοπό λοιπόν, προετοιμαζόμασταν εκείνο το καλοκαίρι τρία παιδιά. Ο Γαρέφης Δελιγκάς, ο Τάκης Παπουτσής και εγώ. Με τα μαθήματα, που μας έκανε ο δάσκαλος πραγματικά μας ξεθέωσε.Όμως η αλήθεια είναι, οτι τελικά μας βοήθησε πολύ και καταφέραμε και περάσαμε με επιτυχία και οι τρεις μας τις εξετάσεις. Κι αυτό δεν το ξεχάσαμε ποτέ.

Επίλογος

Όλες αυτές τις μνήμες μου από τα παιδικά μου χρόνια, πολλές φορές τις διηγήθηκα σε φίλους, που όλοι πάντα με προέτρεπαν να τις γράψω σε ένα χαρτί για να μείνουν για τα παιδιά μου και για τα παιδιά του χωριού. Κι αυτό έκανα. Αφιέρωσα πολλές ώρες μου για να τα συγκεντρώσω και να τα δώσω λίγο ευπαρουσίαστα στο χαρτί. Οι ατέλειες ας μου συχωρεθούν. Δεν διεκδικώ τίτλους ούτε το αλάθητο. Ήθελα μόνο σ αυτά, που θα γράψω να αποτυπώνεται ο τρόπος ζωής των παλιότερων χωριανών μας και το δέσιμο και η φιλία, που είχαν όλοι μεταξύ τους. Όλες οι ιστορίες και τα ευτράπελα, που στολίζουν το κείμενο αυτό είναι γεγονότα και οι περισσότεροι χωριανοί κάποιας ηλικίας, τα γνωρίζουν τα περισσότερα.

Σόμπορο

bozatzidis	Ανεβάσαμε ένα βιβλίο με διηγήματα που μας προσέφερε ο Αστέρης. Όλα σχετίζονται με πρόσωπα του χωριού. Για να μπορέσετε να το διαβάσετε πατήστε το δεύτερο από αριστερά, από τα εικονίδια που εμφανίζονται πάνω.	Σόμπορο	(01.05.20, 18:38)(00:01)	0
Βλ	τι κανεις Αδαμ ανα τον κοσμο ? Εμεις εδω στο αδαμ τοπικα εννοω, ειμαστε καλα και πιο τυχεροι εχουμε την αυλη μας και τις δουλειες μας και ο Θεος να βαλει το χερι του και υπομονη για το λουκι που μας εβαλαν με το ετσι θελω. Χριστος Ανεστη	Σόμπορο	(28.04.20, 13:58)(13:04)	0
bozatzidis	Όλο το υλικό είναι ελεύθερο προς όλους χωρίς εγγραφή στο site. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε εγγραφή και να μπαίνετε με τα στοιχεία σας είναι για να γράψετε στο ΣΟΜΠΟΡΟ. Αυτό επιβάλλεται να γίνει γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γεμίσουμε από spam μηνύματα και διαφημίσεις. Η διαδικασία εγγραφής είναι απλή. Πηγαίνετε κάτω αριστερά εισάγετε email και λοιπά και είστε οκ. Αν κάποιος δεν μπορεί, ας μου στείλει email ή ας επικοινωνήσει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο και θα κάνω εγώ την εγγραφή εκ μέρους του.	Σόμπορο	(27.04.20, 11:31)(11:04)	0
Βλ	Καλησπερα Αδαμ ανα τον κοσμο με τα δυσαρεστα σου και ευχαριστα σου στις 3 ,30 μμ σημερα αποχαιρετουμε την Φρειδερικη της Ξαφους( Γκιζελη τουΓιωργου ) Καλο ταξιδι και καλο Παραδεισο να εχεις Φρειδερικη	Σόμπορο	(30.03.19, 13:17)(13:03)	0
Βλ	Mε όλα τα στραβα και τα κουτσα μας παρεα και ο κουτσοφλεβαρος καλημερα Αδαμιωτες απανταχου της γης και καλο τριωδιο .Φατε πιειτε τραγουδηστε και ξεφαντωστε ,εξω φτωχεια και καλη καρδια	Σόμπορο	(23.02.19, 06:37)(00:01)	0
Βλ	Το δυσαρεστο στην ολη την υποθεση ειναι οτι λιγοι μπατζαδες καπνιζουν σημερα στο Αδαμ σειρες όλοκληρες απο κλειστα σπιτια πολλοι ηλικιωμενοι μας αφησαν χρονους και τα σπιτια κλειδωθηκαν ενα χωριο 45χιλ απο θεσσαλονικη	Σόμπορο	(04.01.19, 06:23)(00:01)	0
Βλ	σηιχουλα μερα πραγματικα το Αδαμ ειναι μια ζωγραφια οι καρδερινες οι σπινοι τα κοτσυφια κανουν παρελαση στην αυλη και περιμενουν τα ψιχουλα και σπορους να φανε	Σόμπορο	(04.01.19, 06:16)(00:01)	0
Βλ	Χρονια πολλα καλη χρονια με ΥΓΕΙΑ και ΠΡΟΚΟΠΗ στους Αδαμιωτες εντος και εκτος χωριου και όλους όσους γνωρισαν το Αδαμ και το αγαπησαν	Σόμπορο	(02.01.19, 21:00)(00:01)	0
Βλ	Καλά Χριστουγεννα σε όλους μας με υγεια και χαρα	Σόμπορο	(18.12.18, 07:22)(00:01)	0
Βλ	ηταν και ο Θανασης ο οδοντιατρος που γραφαμε μαζι αλλος αδαμιωτης δεν κανει την τιμη στην σελιδα Βαριεστε καθιστε στους καναπεδες σας και αναπαυθειτε	Σόμπορο	(25.05.18, 11:43)(11:05)	1
Βλ	χρονια πολλα στον Κωστα στην Κωνσταντινα στην Κωστουλα στην Ελενη και σε όσους γιορταζουν σημερα στο Αδαμ και σε όλα τα μηκη και τα πλατη της γης χρονια σας πολλα και ευτυχισμενα	Σόμπορο	(21.05.18, 20:59)(00:01)	0
Βλ	Τι γινεται με το νερο του χωριο ποτε λοιπον θα εχουμε την ευκαιρια να ανοιξουμε τις βρυσες μας και να πιουμε το καινουργιο καθαρο νερο του Αδαμ?	Σόμπορο	(13.05.18, 20:19)(00:01)	0
Βλ	χρονια πολλα σε όλες τις μαννες του κοσμου	Σόμπορο	(13.05.18, 20:11)(00:01)	0
Βλ	Χρονια πολλα στον Λαζαρο , Βαίο στην Βαία( Βαγια ) στην Δαφνη να ειναι γεροι .Καλη Ανασταση σε όλον τον κοσμο και στην Ελλαδα μας την ταλαιπωρη	Σόμπορο	(28.03.18, 22:20)(22:03)	2
Βλ	αντε βρε αφηστε τους καναπεδες σας	Σόμπορο	(18.03.18, 23:49)(00:01)	1
Βλ	Γειά σας Αδαμιωτες καλό Χειμωνα να εχουμε ,ηπιο χωρις πολλες σκοτουρες	Σόμπορο	(14.11.17, 12:49)(00:01)	0
Βλ	Γειά σας Αδαμιωτες στο μεσον τουφθινοπωρου και βαλτωσαμε ,με το καλο ναρθει ο Χειμωνας τα πηρατε τα ξυλα σας φετος μου μοιαζει βαρυς θα ειναι . . τα λεμε του χρονου καλο υπνο	Σόμπορο	(10.10.17, 12:54)(00:01)	0
Βλ	Λιγοτερη κινηση στο σομπορο η πολλη ειναι καταρα	Σόμπορο	(24.08.17, 13:01)(00:01)	0
Βλ	σε σας πετυχατε να εχετε μια θεση στην ανωτατη εκπαιδευση συγχαρητηρια και κάντε το σταυρο σας να αλλαξει η οικονομική κατασταση στην πατριδα μας ωσπου να γίνετε ακαδημαίκοι πολιτες και για τους αλλους που δεν τα καταφεραν η ζωή δεν χαθηκε υπαρχουν και αλλες ευκαιριες γεροι να ειστε σιγουρα και για σας κατι περιμενει	Σόμπορο	(24.08.17, 12:58)(00:01)	0
Βλ	Με το νερο καλέ τι γινεται τα φαγαμε τα 2,5 χρονια και το θεμα αλυτο Από λογια .....	Σόμπορο	(02.05.17, 11:20)(00:01)	4

You are not allowed to use shoutbox.

Weather by Freemeteo.com